Ułożone nanorurki węglowe (CNT) opisuje się jako struktury z węgla, które mają bardzo małą średnicę. Ich właściwości zależą od tego, jak są ułożone i/lub skręcone. CNT wykorzystywane są jako osnowny materiał do budowy struktury fotonicznych izolatorów topologicznych, czyli materiałów przewodzących światło tylko w jednym kierunku.
Czytaj też: Polacy uczą świat, jak tworzyć ultra wytrzymałe stopy. Przemysł czeka na to rozwiązanie
Takie materiały mogą być przydatne chociaż w sieciach światłowodowych. Fotoniczne izolatory wykorzystane w celu zapewnienia jednokierunkowego przepływu danych optycznych mogą również przyczynić się do wzrostu wydajności transmisji danych w sieciach typu 6G – czytamy w komunikacie prasowym Politechniki Warszawskiej.
Polka w zespole badającym ułożone nanorurki węglowe
Zespół badawczy, który współtworzyła polska uczona, zajmował się problematyką ułożonych nanorurek węglowych. Opublikował on artykuł na ten temat na łamach czasopisma Carbon. Naukowcy opisują w nim zestaw działań, jakie podejmowali: „za pomocą spektroskopii Ramana sprawdzili, jaka jest zależność sprzężenia drgań wynikających z jednorodnego łączenia jednościennych nanorurek węglowych od średnicy rurki oraz jak zmieniają się drgania kolektywne w tego typu strukturach.” Były sprawdzane dwie konfiguracje nanorurek – zwiniętych w cewki i tworzących cienką warstwę.
Czytaj też: Tak łatwo nikt nie kontrolował katalizy. Polacy są pierwsi, którzy stworzyli coś takiego
Jak podaje Wydział Fizyki w informacji, naukowcy potwierdzili wieloletnie przewidywania teoretyków na temat tego, jak zmieniają się wibracje w zależności od średnicy nanorurek oraz w architektury badanej struktury. „Wibracje rozdzielają się w mniejszym stopniu, gdy nanorurki są większe”. Do tej pory jeszcze nikt nie potwierdził tej tezy doświadczalnie. Główną przeszkodzą były odpowiednie wytworzenie i selekcja CNT o konkretnych parametrach.
Czytaj też: Elektryki bez tego surowca się nie obejdą. Bierzemy go z Chin, ale Polacy znają lepsze źródło
Finalnie okazuje się, że chiralnie czyste układy nanorurek reprezentują zupełnie nowy schemat kryształów fotonicznych w zakresie THz, a to prowadzi do nowych modów wibracyjnych. Skoro można przestrajać częstotliwość w zależności od średnicy rurki, to dostajemy doskonałe narzędzie do badania kolektywnej dynamiki sieci sprzężonych oscylatorów – czytamy w komunikacie. Odkrycie naukowców, w którym udział miała również osoba z Polski, prowadzi do nowego rozdania w dziedzinie optomechaniki z potencjałem aplikacyjnym w telekomunikacji i czujnikach.
